Söttet mer alüte?

I weiss nöd aber, I bi wider mit min Fründ go seich i dä lost city go mache.
I wöt nöd ä buess übercho. Aber min fründ chännt sich us. Mer händ dann äs glissens huus gsee. I han ihn gseit, das er da uufpasse muess, mer weiss nöd, öb es iistürze chan. Man muess eifach würkli uufpasse, das mer nöd spöter im spital lande tuet. Abr er hät zerstä inä wätte und han ihn dann sofort gseit, dass er da sofort usä ga sött, aber er hät nöd mier zuägloset und er hät dann gseit, dass ich au diä treppe ufe gaa sött. I weiss, das mer villicht spöter nümmä vo hier heil usä ga chönnt. Aber Dänn im zwäitä Stock sinmer inä wohnig igangä und da so viel müül, was am bode umeglägä isch. Es war alles voller müll. I weiss nöd, ob diä wohning jemals usegruumt worde nisch. Villicht isch er scho pleite gange, bevor er diä leer wohning uusgruumt hät. Im Kuelschrank laget no villi härdöpfel, ruebli, rande, viäl salat, au no vieli wasserfläschä, au no villi saucenä, aber dänn hät min frün in än anders zimmer no än anderä Kuelschrank gfunde, dort aber händ mier diä gross überraschig erlebt, dort sind villi heroin spritzenä glägä und hufä kokain, das millionen wert gsi sin muän. Söttet mer d'polizäi alüte?

Weitere Kurzgeschichten von diesem Autor: